En calisquera caso, a poesía de Díaz Castro é unha das máis representativas do noso tempo, que sendo fondamente galega polo esprito que a informa, resulta universal pola altura e a verdade que encerra.
Fernández del Riego (1971) [1951]. Galaxia, ed. Historia da Literatura Galega(en galego) (2ª ed.). Vigo. pp. 214–216.
O poeta e tradutor de Guitiriz, Xosé María Castro é autor dunha obra poética singular e de aparición serodia que destaca polo seu virtuosismo técnico.
Real Academia Galega, 21/6/13.
Un poeta evidente e non hermético, patriótico no sentido menos panfletario do termo.
Xesús Alonso Montero, presidente da RAG dende o ano 2013.
Sen dúbida o mellor poeta galego antre os que hoxe viven.
Ramón Piñeiro, 1972.
O clímax estético da actitude poética ruralista atinguirase coa aportación de Xosé María Díaz Castro, un dos cumes da poesía galega posterior a guerra civil.
Xosé Luís Méndez Ferrín.
“Penélope” de Díaz Castro paréceme a mellor definición poética, a máis fermosa e máis tráxica, de cantas se fixeron sobre Galicia.
Andrés Pociña.
Na poesía de Xosé María Díaz Castro atopamos unha paisaxe inequivocamente chairega, interiorizada e abstracta, moi depurada, ateigada de franciscanismo e telurismo.
Xosé María Díaz Castro fai unha lírica completamente distinta, fai unha poesía auténtica, unha poesía transcendente, unha poesía que non é panfleto, que é verdadeira poesía.
Luís González Tosar (presidente do PEN Club en Galicia) 2011.
Artigo na Galipedia
Multimedia en Wikimedia Commons