Luís Seoane

En Galicitas, o Wikiquote en galego.
Luís Seoane
Luís Seoane
Luís Seoane
Véxase tamén...
Artigo na Galipedia
Multimedia en Wikimedia Commons

Luís Seoane (Buenos Aires 1910 - A Coruña 1979), foi un editor, escritor, xornalista, ilustrador, gravador, ceramista e pintor galego.


  • Por mi parte acabo de cometer una pequeña traición a mí mismo. Acepté ser académico de número de la Academia Nacional de Bellas Artes de aquí. Lo hice pensando en Galicia, en la Academia Gallega, en donde jamás fui propuesto para correspondiente, como tampoco Espasandín, Baltar, Varela y Cuadrado y en cambio lo son Valentín Fernández, Estévez, Molinari, etc... Casi veinte años dirigiendo Galicia, habiendo editado unos cien volúmenes de autores gallegos, publicado tres libros de poemas en gallego, una decena álbumes de dibujos y grabados con temas gallegos, pintado una gran cantidad de cuadros también con asuntos gallegos, redactadas casi mil crónicas sobre cuestiones gallegas para la Audición Galicia Emigrante, haber dirigido Galicia Emigrante revista, etc, no sirvió para nada en cuanto a los académicos gallegos. En cambio mis exposiciones aquí, sin negar nunca mi galleguidad, sirvieron para que me designasen.
  • Carta a Isaac Díaz Pardo, 31/8/1968.

Na súa obra[editar]

  • Dende o combés de terceira do Highland Princess
vexo a túa costa, Galicia. As rochas sobervas
do bruante, aceirado Finisterre, que fechan
os meus lares familiares que os avoengos deixaron de protexer.
I-escoito as voces amaldizoadas dos téus carceeiros
e as gargalladas asesiñas dos teus verdugos.
  • "Dende o Highland Princess". Outono 1949. Fardel de eisilado (1952).
  • A Lorenzo Varela e Arturo Cuadrado, por todo canto fixemos xuntos en Buenos Aires, perdendo. Por canto soñamos en Galicia dende Buenos Aires, escribindo, pintando, loitando e perdendo. Soios.
  • Castelao artista, 1969. Editorial Alborada. Buenos Aires.
  • O meu mestre e máis o de Carlos Maside, compañeiro meu durante tantos anos, foi a feira dos xoves en Santiago. Eso por unha banda; por outra, o Pórtico das Platerías. Alí afundíanse os dous mundos: o das vangardas e máis o da tradición, a realidade e o arte. Debín pintar máis de duas-centas veces a figura da porta das Platerías da catedral compostelá, e os xoves, o Maside e máis eu íbamos á feira e dibuxábamos o que víamos, que era a realidade viva de Galicia, ou seña: o que nos interesaba”.
  • "A pintura de Carlos Maside", en Maside. Un pintor para unha terra, Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia, 1979, p. 69.

Sobre el[editar]