Saltar ao contido

María Victoria Moreno

En Galicitas, o Wikiquote en galego.
(Redirección desde «Anagnórise (novela)»)
María Victoria Moreno
María Victoria Moreno
María Victoria Moreno
Véxase tamén...
Artigo na Galipedia
Multimedia en Wikimedia Commons

María Victoria Moreno (Provincia de Cáceres 1941 - Pontevedra 2005), foi unha escritora en lingua galega. Foi a personalidade homenaxeada no Día das Letras Galegas correspondente ao ano 2018.[1]



  • As persoas estamos feitas para levar adiante os proxectos máis fermosos. Anagnórise.
  • Non atopei mellor tratado de amor que o capítulo XXI de Le petit prince, o que comeza decindo: «C'est alors qu'apparut le renard...».[2]
  • Para min, ser profesora é unha paixón. Se tivese que elixir entre ser escritora ou profesora, quedaría sen dubidalo co segundo.[3]
  • Eu non son alófona porque o que practico, se é que escribo, podería definirse coma unha amorosa autofonía (…). A miña relación con Galicia e a miña opción pola súa lingua é simplemente unha historia de amor.[4]
  • Se tivese nacido en Somalia, estaría morta e probablemente antes de morrer tería oito fillos e pasaría a terrible experiencia de ver morrer de fame a dous deles. Eu vínlle as orellas á morte, pero non era moi fea e non me asustou.[5]
  • Eu debo moito ós soños e sería inxusto no recoñecelo porque neles achegueime a situacións marabillosas, resolvín algunhas incertezas do meu vivir e mesmo atopei argumentos par aos libros que escribo. Diario da luz e a sombra, 2004.
  • Querería axudar ás persoas a entender que o sufrimento forma parte da vida, e que a vida, aínda cos seus sufrimentos, é digna de ser vivida e é fermosísima. E que a morte é parte da propia vida e que hai que tomala con serenidade e asumila.[6]
  • Eu non teño casa patrucial en Galicia e non podo falar da «hortiña que quero tanto» nin das «figueiriñas que prantei», mais pouco importa isto se a miña voz chega ás escolas e ós institutos deste país [...] ¿Ten isto algo que ver coa influencia que exerceu sobre min Xesús Alonso Montero? Evidentemente si, alomenos en parte. [...] O meu estilo é meu, e coido que llo debo a meu pai e os xenes moriscos que me transmitiu. A actitude ante a lingua, a ética e o compromiso cos seus falantes herdeinos de quen foi o meu mestre, de quen me honro e recoñezo coma mestre.[7]
  • Eu e Ti fixeron o amor en silencio e parecía que non estaban neste mundo. Cos olliños entornados, ela miraba para o norte e el miraba para o sur: un río de emoción doce e brillante percorría os seus corpos, que eran soamente un, mentres o seme del se ía vertendo na vaxina dela.[8]

Sobre ela

[editar]
  • No seu compromiso idiomático era, na esixencia, lapesiana: falaba o galego con prosodia e xeito de falante autófona, non alófona.[9]
  • Todos eses traslados levan a preguntarnos se pode afirmarse que María Victoria era «estremeña». Cremos que non. Naceu nunha vila de Cáceres por azar, de pai e nai que non tiñan raíces en Estremadura.[10]
  • Un exemplo de entrega ás letras galegas dunha estremeña de nacemento que vén demostrar a tantos fillos desleigados de Galiza que a nosa lingua é valiosa non xa para seguir o normal desenvolvemento xeracional, senón tamén para ser adoptada por persoas cultivadas que, nacendo castelán falantes normalízanse en galego sen drama ningún.[11]


Notas

[editar]
  1. "Unha elección gañada in extremis por un voto". Faro de Vigo. 18/6/2017. 
  2. Moreno, M. V. (1992). "M.V.M., una profesora feliz de serlo". CLIJ (41): 48–50. 
  3. "Estou a escribir a contrarreloxo". Entrevista con Xosé A. Neira Cruz, Fadamorgana nº 3, p. 12-16 (decembro 1999).
  4. 1993. Congreso "Poetas alófonos en lingua galega". "O Día das Letras Galegas de 2018…". RAG. 17/6/2017. 
  5. "Moita xente en Pontevedra fala galego e leu "O Quixote" gracias a min". La Voz de Galicia. 22/6/2002. 
  6. "María Victoria Moreno, unha principiña de sal e pementa". Diario de Pontevedra. 25/6/2017 (xaneiro de 2005). 
  7. Casalderrey, F.; Aleixandre, M. (2018). María Victoria Moreno: a muller que durmía pouco e soñaba moito. Merlín. Xerais. pp. 63–64. ISBN 978-84-9121-311-6. 
  8. Moreno, M. V. O amor e as palabras. Urco. p. 129. ISBN 978-84-16121-92-2. 
  9. Alonso Montero, X. (2/7/2017). "María Victoria Moreno, filóloga sen fronteiras". La Voz de Galicia. 
  10. Casalderrey, F.; Aleixandre, M. (2018). María Victoria Moreno: a muller que durmía pouco e soñaba moito. Merlín. Xerais. p. 48. ISBN 978-84-9121-311-6. 
  11. Fernández Lores, Miguel Anxo, no prólogo de: Casalderrey, F.; Acuña, A. (2018). Camiñadas con María Victoria Moreno. Concello de Pontevedra. Depósito legal PO 168-2018.