En Galicitas, o Wikiquote en galego.
A cabra co vicio mete os cornos no cu.
Á forza de cortar (collóns) apréndese a capar.
Andar con pés de la
Aproveitar o farelo e tirar a fariña
A quen Deus non dá fillos, o demo cobre de sobriños
Ata o corenta de maio non te quíte-lo saio
A muller e a sardiña : pequeniña
A Cabra de farta dá cos cornos no cu
A vaca marela, do corno virado, pícalle a mosca debaixo do rabo.
Amigos moi amiguiños, pero a vaca polo que vale.
A pescada trae cola.
Avogado, sogra e doutor, canto máis lonxe mellor.
As cabras tiran sempre para o monte. Cabalo grande, ande ou non ande.
Cando chove e quenta o sol, anda o demo por Ferrol.
Cando hai fame non hai pan duro.
Cando o frade dá a ovella, colle a corda e vai por ela.
Can que moito lambe saca o sangue.
Comer e cozar todo é comezar.
Colle fama e déitate a durmir.
Cóllese antes a un mentireiro cá un coxo.
Cura, garda civil e doutor canto máis lonxe mellor, cando veñen pola casa non é por cousa boa.
As campás cando tocan, non tocan para os que morren, tocan para os vivos, para que de morrer se acorden. Deus dá codias a quen non ten dentes.
De balde andan os cans e levan pedradas. Denantes mortos que escravos.
De tal pano, tal saia.
Dous homes que coñecín, so Adán tivo xuizo, casou con muller sen nai e viviu no paraíso. En abril sae o cuco do cubil.
En maio aínda a vella queima o tallo.
Entre pau e pau descansa o lombo.
Estar na horta e non ver as verzas.
En abril augas mil. Febreiriño rabo torto, cos teus días vinteoito, se tiveras máis catro, non quedaba can nin gato nin raposo no burato. Home pequeno, fol de veleno. Marzo marzal, á mañá cariña de rosa, á noite cara de can.
Meu dito, meu feito.
Morra o gato, morra farto.
Marzo marzolo, turbón e raiolo. Na casa do ferreiro, coitelo de pau.
No San Xoán a sardiña molla o pan.
Non se collen as troitas coas pernas enxoitas.
Nunca choveu que non escampara.
Nunca foi mal ano por moito millo. Onde hai fume houbo lume.
Ovella que berra, bocado que perde.
O falar non ten cancelas.
O vrao pasou e mallou quen mallou.
O que ardeu, queimouse. Os nenos falan,cando mexan as galiñas
O que a pelos se mirou, nunca boa cona probou.
O que mexa, e non bota un peido, é como a gaita sen tamborileiro.
O que non aforra un misto, non aforra un cristo.
O que escarabello manda merda lle acarrexa.
O que pola noite asubía, polo demo pía.
O home promete, promete e promete ata que a mete. Pan de Astorga, moito no papo pouco na andorga.
Pór o carro diante dos bois.
Polo San Martiño peóns ao camiño.
Para onde vas boi, que non ares.
Pasou o día, pasou o romaría.
Para onde vas tolo, para onde van todos. Quen fai un cesto, fai un cento.
Quen moito enfeixa, pouco ata.
Quen non chora non mama.
Quen non quere caldo, dúas cuncas.
Quen nunca igrexa veu, á porta dun forno fai a reverencia.
Quen nunca tivo un porco e agora ten un porquiño, anda sempre detrás del, chamándolle "quiño, quiño".
Quen ten rabo de palla sempre pensa que llo queiman.
Quentarse e non foder, é bota-la carralla a perder.
Quen dá pan a can alleo, queda sen pan e sen can.
Quen a fóra a vai buscar, ou tacha ten ou a vai levar. Sabe máis o demo por vello que por demo.
San Martiño trompos ó camiño, San Román trompos na man e San Amaro trompos ó faiado.
Sempre corre o ouro para o tesouro.
Se non fose polo rabo, empeñaba a burra.
Se unha muller che di que te tires pola ventá, o que tes que facer é procurar a que estea máis baixa.
Son os collóns do crego de San Servando, que sós levan catro bois, tirando.
Se a un galego lle dan auga a beber ou o foderon ou o queren foder.
Sogra, nora e xenro, son a entrada no inferno. Unha sebe, 3 anos; un can, 3 sebes; un cabalo 3 cans, un home 3 cabalos. Vai a vella morrendo e vai aprendendo.
Viste-me amodo que teño présa. Xente de Marín, tropa do carallo.
Xente nova e leña verde, todo é fume. Cadernos de Fraseoloxía Galega : numerosas monografías sobre refráns e fraseoloxía, de diversa autoría, publicadas polo Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Todas listas para a súa descarga ou consulta en "pdf".
