O Diario de Anne Frank é un diario en forma de cartas escrito por Annelies Frank entre o 12 de xuño de 1942 e o 1 de agosto de 1944. En 1947, o seu pai decide publicar o diario.
Fóra non hai cantos de paxaros, e dentro un silencio sufocante cérnese sobre todos e todas as cousas, e parece arrastrarme cara un abismo.
(29 de outubro de 1943)
Dáme medo pensar que aqueles que estaban tan próximos a min se encontren afora a mercé dos verdugos máis crueis do mundo. E todo porque son xudíos.
(19 de novembro de 1942)
Cando se nos concederá o privilexio de respirar aire fresco?
(24 de decembro de 1943)
Desde que a vida empezou, a regra estabeleceuse: As nosas faltas ignoramos, as do próximo aumentamos!
(Otto Frank, nun poema que lle escribiu a Ana no seu 14º aniversario) (13 de xuño de 1943)
Hai fame e as racións dunha semana non chegan para malvivir dous días.
(29 de marzo de 1944)
As persoas libres xamais poderán concibir o que os libros significan para os que vivimos encerrados.
(11 de xullo de 1943)
Pedinlle ao señor Koophuis que mandara preparar pasteliños de mazapán, co azucre do meu almorzo que gardei durante dous meses.
(22 de decembro de 1943)
Chegará o día no que termine esta horrible guerra e volveremos a ser persoas como as demais, e non só xudeus.
(11 de abril de 1944)
Non entendo aos quen din: "Eu son débil", e resígnanse a selo. Xa que se ten a conciencia de selo, ¿por que non loitar para emendar a propia natureza?
(6 de xullo de 1944)
Nunca crerei que os poderosos, os políticos e os capitalistas son os únicos responsables da guerra. Non, o home común e corrente, tamén se alegra de facela. Se non fose así, fai tempo que os pobos se rebelarían.
(3 de maio de 1944)
Poucos hai que vivan tan illados e enclaustrados coma nós, lonxe daquilo que pode ser gozado por pobres e ricos por igual.
(15 de xuño de 1944)
Poderán calarnos, pero non poden impedir que teñamos as nosas propias opinións.
(Ana, criticando a actitude dos seus padres) (2 de marzo de 1944)
