Antón Tovar

Antón Tovar Bovillo (Rairiz de Veiga 1921 - Ourense 2004) foi un poeta galego.

---

• A crítica de Méndez [Ferrín] fíxome bastante dano e tomeina coma unha esaxeración porque eu escribía no galego común dos poetas daquela época, non me distinguía nin pola pobreza léxica —base da crítica de Ferrín— nin pola riqueza, tampouco. Pero, en fin, el insistiu neso ¡e que lle imos facer!

• Rodríguez, X. M. (2002). "Entrevista a Antón Tovar: «Non está un para moitas festas»". Crítica e autores I. BG120. La Voz de Galicia. pp. 184–189. ISBN 84-9757-097-9. 

Na súa obra literaria

Non, 1967.

• Fun apartando os seres, / i o costume de telos tan á mau, / tan perto de un, / tanto que resultaban enemigos. / Fun apartando días / i as recordanzas todas congregadas / nunha soia amargura […]

• Antón Tovar, "I elí quedeime", Arredores, 1962.

• […] / Cando chegue o meu día i o derradeiro viaxe, / enterráime na dorna dun adriño aldeán, / poñéime nela espido sin sudario -no chan- / que xa teño ún pra mín feito só de paisaxe. / […]

• Antón Tovar, "Cando eu morra", Non, 1967.

• […] Unha das condiciós fundamentáes de toda poesía é a súa comunicabilidade. Si pomos palabras-muros entre o poeta e máis o leutor, en lugar de canles, entón o poema múrchase, non ten sentido. Por eso eu e moitos máis pensamos que debemos escribir un galego canto máis popular millor. […]

• Antón Tovar, "Autopoética ou o que sexa", 1974.

• Aquel terror de non poder ollar a miña face, / lonxano medo de non ser eu, / de ser a páxina remota na que escribín / palabras sen sentido algún que descoñezo. / Aquel terror arrepiante de cravar as uñas / nos meus pómulos óseos que sostén a morte.

• Antón Tovar, Berros en voz baixa, 1990.

• Rosalía, Curros, Rubén, Antonio Machado, Baudelaire, Francis Jammes, Blas de Otero, Teixeira de Pascoaes, Pessoa, Antero de Quental, Torga e, sobre todo, Antón Tovar, son os autores que inflúen na obra de Antón Tovar.

• Antón Tovar, Diario íntimo dun vello revoltado, 2001.

Sobre el

• "Publicou dous libros —Arredores e Non— nos que se amosa como un dos máis serios e bariles poetas deste tempo".

• Francisco Fernández del Riego.

• "[…] é pra min un dos mellores poetas de Galicia […] É o poeta de menor resoancia libresca, o máis auténtico, no senso de que a súa poesía xurde de seu, sin artificio, cun pulo persoal, dun mínimo mangado de temas sentidos ousesivamente e manifestados nunha creación esquía e teimuda, sempre arredor do anceio de comunicación coma tema dominante".

• Basilio Losada.

• "Os seus primeiros libros […] presentan unha opacidade, unha ausencia de brillo, unha miseria de léxico, sobre o que destacan […] extraños achados vivenciais resoltos con frecuencia de forma inxenua e directa […]".

• Xosé Luís Méndez Ferrín.