[...] non é un home de facer prólogos como os que se acostumbran a facer, encarregados por editoriais, libreirías, amigos, prólogos que xurden de complicidades, prólogos que xurden das promocións. Rafael Dieste cando fai un prólogo faino como irmán, como fillo, como pai e como amigo; pero ademais de facelo como figura familiar nas tres ordes faino tamén como home xusto, desde o punto de vista do esprito que é. — Lorenzo Varela, 18/11/1976.[1]
Artigo na Galipedia
Multimedia en Wikimedia Commons