Alfonso Daniel Rodríguez Castelao

En Galicitas, o Wikiquote en galego.
Este artigo ou sección precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros de texto ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.


Alfonso Daniel Rodríguez Castelao
Alfonso Daniel Rodríguez Castelao
Alfonso Daniel Rodríguez Castelao
Véxase tamén...
Artigo na Galipedia
Multimedia en Wikimedia Commons

Alfonso Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950), político, debuxante e escritor galego. Referente indiscutible do pensamento galeguista e nacionalista.


  • Denantes mortos que escravos.
    • No escudo de Galiza deseñado por Castelao, 1936?

Álbum Nós (1931)[editar]

  • Non lle poñades chatas â obra namentras non se remata. O que pense que vai mal que traballe n’ela; hay sitio para todos. --
  • Dou seu fillo para Cuba e o seu neto para Melilla; mais agora non ten cartos para pagal-os trabucos. Quedará sen chouza. --
  • ¡Que San Roquiño nos liberte de médicos, abogados e boticarios! --
  • As sardiñas volverían se os gobernos quixesen. --
  • ¡Un padrenuestriño para que Deus nos liberte da xusticia! --
  • O que sinto eu é que algún que maltratou a miña nai morra denantes de que eu chegue a home. --
  • Eu bebo para afogal-as penas; mais as condanadas aboyan. --
  • En Galiza non se pide nada. Emígrase. --
  • Para tocal-a gaita compren máis folgos que para tocal-a guitarra. --
  • — ¿E qué tal os rapaces?

—Téñoche un tan listo que ten quince anos e xa non crê en Deus. --

  • Non é leite o que mama o rapaz; é sangue. --

Atila en Galicia[editar]

  • Moitas veces os mártires crean mundos que os herois nin transiquera son capaces de concebir. E na miña Terra complirase a vontade dos mártires. --

Sempre en Galiza[editar]

  • Propóñome demostrar que Galiza é unha unidade nacional perfecta, e que, polo tanto, ten dereito a dispor dos seus destinos.
  • Os elementos de dereita soio conciben unha patria artificial, posta ao servicio do seus interese.
  • A nosa vaca ten o pesebre en Galiza e os tetos en Madrid. E o que non lle dá de comer a unha vaca non ten dereito a muxila.
  • A cidade cree que fóra dela non hai máis que paisaxe, patacas, e leite...; ignoran que tamén existe unha cultura nobre, antiquísima e insobornable.
  • A vergonza é pior que a fame.
  • O verdadeiro heroísmo consiste en trocar os anceios en realidades, as ideias en feitos.
  • ¿Con que dereito se nos obriga a deprendermos a lingua de Castela e non se obriga aos casteláns a deprenderen a nosa?
  • Concebimos a Hespaña como un soio estado, constituído polo libre consentimento de catro pobos: Castela, Cataluña, Euzcadi e Galiza.
  • E somentes preservando as nosas enerxías autóctonas, a nosa capacidade creadora, é como poderemos contribuír á civilización universal incorporando a ela as nosas creacións inéditas.
  • O galego é a forma máis antiga das linguas neolatinas de Hespaña e a primeira que alcanzou un pleno desenrolo literario.
  • A dominación de Galiza endexamais será efectiva entrementras fale un idioma diferente do castelán.
  • Castela non ten máis de tres séculos de antigüedade sobor das nacións de América.
  • A nosa galeguidade provén da forteza do espírito, e aínda que carecemos de vontade ofensiva somos inexpugnables na resistencia.
  • Chegan a decir que o problema galego igual que o vasco e catalán, depende da solución que acorde a maioría dos hespañoes... ¡Estábamos aviados!
  • O pobo é somentes soberán o día das eleccións.
  • O idioma imposto non logrou matar o seu idioma natural; pero logrou degradalo.
  • Os ingleses aldraxan aos escoceses; os franceses aos bretóns; os casteláns aos galegos. E todos eses aldraxes non son máis que un recoñecemento tácito do "carácter nacional"
  • Porque as vacas e os bois merecen máis amor que os touros bravos.
  • Nós queremos ser hespañoes, pero a condición de que este nome non nos obrigue a sermos casteláns.
  • A loita nobre e leal das ideias é o que asegura o progreso.
  • Pero dentro de Portugal quedounos a mitade da nosa terra, do noso espírito, da nosa lingua, da nosa cultura, da nosa vida, do noso ser nacional.
  • A vaca é o símbolo da paz.
  • Unha lingua é máis que unha obra de arte; é matriz inagotable de obras de arte.
  • Non hai máis solución que o federalismo para chegar á paz do mundo.
  • Se a cultura é o mellor froito da nación, será preciso recoñecer que non hai vida nacional única onde existan diversas culturas.
  • Non: o internacionalismo eficaz non deserta das patrias, senón que as transforma en órgaos dunha nova humanidade.
  • Galiza foi un Reino independente até o século XV e despois gozou das ventaxas do réxime autónomo até ben entrado o século XIX.
  • Galiza soio merecerá respeto cando abandoemos a nosa mansedume, despois de saber o que fomos, o que deixamos de ser e o que seríamos con vida independente.
  • Somos tan galegos hoxe como éramos no século XV, antes de sermos asoballados polos "Reis Católicos".
  • A nosa "lingua rústica" vive porque aínda temos moito que decir nela.
  • Se aínda somos galegos é por obra e gracia do idioma.
  • Galiza deixará de loitar pola liberdade cando a conquira.
  • Val máis unha Terra con albres nos montes que un Estado con ouro nos Bancos.
  • Porque a verdadeira tradición non emana do pasado, nin está no presente, nin se alvisca no porvir; non é serva do tempo. A tradición é a alma eterna de Galiza, que vive no instinto popular e nas entrañas graníticas do noso chan. A tradición non é a historia. A tradición é a eternidade.
  • Hespaña, cuio nome tivemos que humedecer cunha letra de máis para facelo respeitable aos nosos ollos, pois do seu goberno sóio se nos ocurre decir que é máis odioso por hipócrita que por tiránico. Sacámolle á verba España todo canto ten de prosapia castelán (abonda engadirlle unha H para derivala de Hispania) e con ela abranguemos a Península enteira, facéndoa sinónima de Iberia.
  • Para nós, os galegos, afeitos a percorrermos o mundo e a convivir con tódalas razas, o nacionalismo racista é un delito e tamén un pecado.
  • Se eu agora tivera nas mans a posibilidade de independizar a Galiza non dubidaría en aceptar esa posibilidade para salvar a miña Terra do terrorismo falanxista e para decirlles a tódolos hespañoes desterrados: "Vinde a este anaco de terra hispana para vivirdes en liberdade".

Adro[editar]

  • O home que dubida e teme no intre de realizar o ideal que predicou e non ten coraxe para manterse no seu posto de perigo, ou é un farsante ou é un coitadiño.
  • Os bos galegos somos expatriados anque vivamos en Galiza.
  • Quéirase ou non, tódolos galegos sentiremos este anceio grande e ledicioso de asistir ao rexurdimento dunha Patria que parecía morto.
  • Sendo galego non debo de ser máis que galeguista.
  • Sendo galeguistas podemos esquecer xenerosamente o que pasou; pero a condición que non volva a pasar.

Véxase tamén[editar]

wikipedia
wikipedia
wikisource
wikisource

Bibliografía[editar]