Manuel Rivas

En Galicitas, o Wikiquote en galego.

Manuel Rivas (A Coruña, 26 de outubro de 1957), escritor, poeta, ensaista e xornalista galego.


  • Hai dúas clases elementales de silencio. O acolledor, que convida a soñar, e o silencio estremecedor, o que destrúe o sono. Esta segunda clase de silencio, viscoso, impoñente, demoledor, é o que caracteriza o avance dunha marea negra. Esa é a banda sonora dunha catástrofe no mar. (Xornal.com. Renacer en el naufragio)
  • A morriña pode ser un lastre tremendo se non se compensa coa liberdade e o humor. Eu son bastante melancólico, morriñento, mais noto que revivo cando me poño ao sol da rebeldía. (Encontro con Rivas no Mundo.es)
  • Cando os camións arrincaron cargados de presos, eu fun un dos nenos que corría detrás lanzando pedras. Buscaba con desespero o rostro do mestre para chamarlle traidor e criminal. Pero o convoi era xa unha nube de po ao lonxe e eu, no medio da alameda, cos puños pechados, só fun capaz de murmurar con rabia: "¡Sapo! ¡Tilonorrinco! ¡Iris!" (fragmento de A lingua das bolboretas, relato de Que me queres amor)
  • Pobre país, si, o que cifra toda as súas esperanzas no AVE que o leve a Madrid! [1]

Fontes[editar]

wikipedia
wikipedia
Vexa o artigo da Wikipedia acerca de Manuel Rivas